Seni benden ayırırlarsa bir gün,
Güneşin bilmediği yerlerde yaşarsan;
Peşinden gelirim ormanları, denizleri aşıp,
Demirleri, zindanları, düşman ordularını yok sayıp
Son görüşmemizde olanlardan ya da uzun zamandır ortadan kaybolmamdan dolayı bana çıkışacağını beklemiştim ama bir adım kadar uzağımda durup boşluğa baktı. Ayağa kalkıp yanına gittim ve sarıldım. Direnmedi, sadece ışığı söndürmek ve perdeyi çekmek için bir an yanımdan ayrıldı.
Oysa daha o günlerden Sonja'ya aşıktı ama Sonja onu güzelliğiyle ve daha birçok özelliğiyle yormuştu. Belki korktuğum için öteki kızı seçtim, dedi Rüdiger ya da Sonja'yı kışkırtmak istiyordum.
50'li 60'lı yıllara ait bir Fransız filminden bir sahneydi bu adeta, bütün yaşamımız öğle ışığında geniş açıyla çekilmiş bir filmdi, içinden küçük insanlar geçiyordu, hepsi çok estetikti, çok mesafeliydi ve entelektüeldi.