Insan ne garip şeydir! Bu anda içimden ona avaz avaz bağırarak beni rahat bırakmasını söylemek, hatta kalkıp sobanın kenarındaki odunlardan birini kafasına indirmek ve her akşam aynı saatte tekrar eden bu sahneye bir son vermek gecerken yüzüm onun:
"Allah rahatlık versin, beyim." sözüne sinirli bir tebessümle karşılık verirdi.