Dünyadan gedərkən yadigar olaraq övlad qoyub getmək ləpir qoyub getmək kimidir. Çünki o övlad da haçansa dünyadan köçüb gedəcək. Qoyduğun ləpirlər yox olacaq... Amma bir də var iz qoyasan. İz ləpirdən fərqli olaraq uzunömürlüdür axı. Memar bir bina qoyub gedir, rəssam bir portret, yazıçı bir roman, bəstəkar bir simfoniya... Belədə insan ölməz olur, cismən dünyadan köçsə də, mənən yaşayır.