Yolda Anlatırım
Emel ÖzkanSözler ve Alıntılar
Zarif bir modern zaman âh'ı
Bir anne sesleniyor işyerinden
Odaya kapattı kendini eşya
Parklar duvar kağıdında bir desen
Bir muhabbet kuşudur, yalnızlığı ünleyen.
Sayfa 12 - Profil, 1. BaskıKitabı okudu
Hayat başlar. Ecel getirir gerisini.
Gençlik ve yaşlılık, o danışıklı dövüş...
Her doğum, ölümün erken teşhisi.
....
İnsan kendinden soğuyor bir gün
İnce bir yaşamakmış, üstümüzdeki.
Sayfa 74 - Profil, 1. BaskıKitabı okudu
Tutunup gözlerimize sonra
Uyku hendeğinden yavaşça
Başladığı yere geldik alışmanın
Bir yokluk karşıladı bizi
Bir buket gökyüzüyle elinde
Refakatçi bir pencere...
Gelen var gözyaşlarım. Dağılın!
Sayfa 33 - Profil, 1. BaskıKitabı okudu
Kum dolar gözlerine, geçemez çölü
Zayıf bir ışıktır, avuçları gecenin.
Heybesinde açlık, yetiyor uzun süre.
Düşüyor yaş haddi çaresizliğin.
Sayfa 36 - Profil, 1. BaskıKitabı okudu
İplik iplik sökülmüş dil, kibirden tel örgüler
Boşuna saklanma ey hırs içimizden tüm şahitler
İfade verir çehremize bak gururu azmettiren çizgiler
Serbest kalsa da bir yalan gücü yalnız gerçeğe yeten.
Dünya, üstüme alınmadım seni...
Sayfa 71 - Profil, 1. BaskıKitabı okudu
Günleri bakıcıdan soran bir annenin
Kayıp ilanıdır bakışları, her sabah.
Sayfa 15 - Profil, 1. BaskıKitabı okudu
Boşaltıyor dimağın çekmecesini
Başımda bekleyen bir düşünce
Canımı bağışlayan her gün,
Dünya tutuksuz yargılanıyor şiirde.
Yaşamak kaç yıldan başlıyor.
Sayfa 78