İnsanoğlu, hâfızasında vakit vakit dirilen bir mâzisi olduğu için müteselli, memnun, hazlı hatta biraz da mağrurdur ve o, bu geçmiş ateşi zaman zaman eşip parlatırken ruhunun geçmişini de hatırlamak, onu da ilahi bir hafızadan arayıp bulmak, tazelemek ve tekrar yaşamak bilmem hakkı değil midir?