Yüzyılların Gerçeği Ve Mirası V Sözleri ve Alıntıları
Yüzyılların Gerçeği Ve Mirası V sözleri ve alıntılarını, Yüzyılların Gerçeği Ve Mirası V kitap alıntılarını, Yüzyılların Gerçeği Ve Mirası V en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Marx yolunun üzerinde daha önce Proudhon’a rastlamıştır; Proudhon’un da dobra dobra söylediği şudur: “Sosyalizmin hiçbir anlamı yoktur, olmadı ve asla olmayacak da!” ya da şunlar: “Ücretleri arttırmanın arkasındaki grevlerin, bir genel pahalılaşmaya neden olmaması olanaksızdır, iki kere iki dört gibi gerçektir bu!” Marx’ın bunlara verdiği yanıt ise şudur: “İki kere ikinin dört etmesinin dışında, bütün bu iddiaları yadsıyoruz”; Marx için, kapitalistlerden çekip koparılmış her ödün yararlıdır, çünkü olsa olsa kapitalizmi zayıflatır bunlar.
İrlanda’nın güneybatısındaki Valentia adası koyunu Kanada’daki Terre-Neuve kıyılarında Trinity-Bay’e bağlamak amacıyla, 3.650 kilometrelik bir kablo hazırlatılır. Döşeme, üç başarısız girişimin arkasından 12 Ağustos 1858’de gerçekleşir. 16 Ağustosta Kraliçe Victoria, Başkan Buchanan’a bir mesaj gönderir bu yolla: Birkaç kelimenin geçmesi için on yedi saat kırk dakika gerekmiştir; yanıt ise 18 Ağustosta gelir. Öte yandan bir kopukluk olur ve bir anlığına cesaretler kırılır. Sonunda 1866’da, başkalarının alaylarına bakılmaksızın, 24.000 tonluk daha dirençli bir kablo ile ilişki sağlama bağlanır. Dünya çapında bir şebeke oluşur: 1890’da 125.000 kilometre uzunluğundadır, 1914’te 500.000 kilometreye ulaşır; Londra egemendir şebekeye, öyle ki yeryüzündeki ülkelerin çoğuyla doğrudan bağlantısı olan tek başkenti durumundadır Londra. Fransız yazarı Edmond About, “Günümüzde, bir düşüncenin dünyayı dolaşması için bir aydan fazla bir zaman gerekmiyor” demişti 1864’te, alabildiğine aşılmıştır bu. Ünlü bilgin William Thomson’un (Lord Kelvin) 1896’da Glasgow’da jübilesi yapıldığında, kendisine Terre-Neuve, San Francisco, Washington yoluyla bir telgraf yollanmıştır ki, yedi dakikada ulaşmıştır yerine.
Son paragraf
Paul Velery’nin o sırada sorduğu şudur: “Avrupa, göründüğü gibi kalacak mı? Yani dünyanın en değerli parçası, yerkürenin incisi, bir heybetli bedenin beyni olmayı sürdürecek mi?”. Yüzyıllardan beri böyle olmanın “mucize”sini göstermiştir. Ne var ki, bu “mucize”nin karşısına, şu ya da bu “tehdit edici bir suikast tertibi” gelip dikilebilir ve son verebilirdi ona...
Gerçekte Sun Yat-Sen, bir demokratik cumhuriyet öneren Halk Partisi’ni ya da Ko Min Tang’ı boşuna kurmuştur: Cahil ve sefil yığınlara güvenemez. Güney Çin kökenli olduğundan, sadece bir Güney Cumhuriyeti’nin başkanı olabilecektir ve öyle olunca da çok geçmez çekilir. İktidar Yuan’a kalır: O ise yakasını hanedandan sıyırmıştır, ancak kendini dayatmak içindir bu ve Pekin’le Kuzey Ordusu yanında olduğundan, kendi yararına olmak üzere, düzeni sağlar. Yüksek görevlilerle nüfuzlu aydınları (mandarin), büyük tacir sınıfı, karışıklıklardan korkan güçleri kendi çevresine çekip toplayan bu tutkulu asker, böylece genç cumhuriyete el koyar. Uçsuz bucaksız ve esrarlı Çin’in yazgısı, Birinci Dünya Savaşı’nın eşiğinde bir muammadır aslında.
Fourniere bir ayırım yapar: “Tanrımız Marx’tır, şeytanımız da Rothschild!” Yığınla Fransız sosyalisti, Rus popülisti, hatta Jules Guesde gibi bir Marksistin arkasından gidenler, Yahudi damgalı kapitalizme yüklenirler; oysa Marx’a göre, paraya tapma Yahudilerin kurtuluşuna bir engeldi kuşkusuz, ama bütün insanların kurtuluşu için de bir engeldi o. 1890’da Barres, “Kahrolsun Rothschild! Kahrolsun Yahudiler!” diye yazar.
“Bilim, insanlığın velinimetidir” diye yazar Berthelot ve ekler: “Bilim, hem düşünce yaşamının yönetimini hem de toplumların manevi yönetimini istemektedir. Yarattığı canlılıkladır ki, modern uygarlık gitgide daha hızlı adımlarla ilerlemektedir.”