“Dışarıya, yaklaştığımız karşı kıyılara bakmaya başladım. Her şey gibi uzaktan güzel görünüyorlar. Yakından da güzel yanları elbet var ama binbir kusuru ve derdini de yüklenmeye hazır olmak ve onlarca eksik ve hayal kırıklığını başka semtlerden toplamak, biriktirmek ve hep bir arada imiş gibi yaşamak şartıyla.”
“İnsanlar bir şey görmüyor, anlamıyor,” diye şikâyet edene şaşarım, kim görülmek anlaşılmak ister ki, gördüğünü kucaklayabilecek kim var ki, bir de görülmekten söz edilebiliyor.