Zübük Gönderileri
Zübük kitaplarını, Zübük sözleri ve alıntılarını, Zübük yazarlarını, Zübük yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kendimi hani methetmek gibilerden olmasın, bir adamın suratına bir baktım mı, ne mal olduğunu şıp diye anlarım. Kurtuluşu yok, hiç gözümden kaçmaz. Biz askeriye ocağında nelerini görmüşüz, kül yutmayız. Türlü bin hırsızını, uğursuzunu, ipsizini, sapsızını, kanlı katilini, ip, kazık kaçkınını gördüm. Velakin bu bizim Zübük İbraam gibisini ne gördüm, ne de kimse görmüştür. Şimdik neme gerek, hakkını yemek olmaz, namussuzluktan, ahlaksızlıktan yana dünya rekoru Zübükzade Ibraam'in üstünde... Dünyanın bütün rezilliklerini toplasan, bizim Zübük'ün tırnağı olmaz; anla gayrı...
Sayfa 161 - Nesin yayıneviKitabı okudu
Bana bişeyler yaz, anlat... Ne yapmalıyım? Gelmeden önceki tasarılarım eridi, bitti. Kitap bile okuyamaz oldum. Bu akşam Allahın Kulu İsmail Efendi, Satılmış Bey'in lokantasında bana ziyafet verecek. Niçin biliyor musun? Onun oğlu bizim okulun son sınıfında. Matematikten çok zayıf olduğu için sınıfı geçemeyecekmiş. İsmail Efendi de oğlunu bu okuldan alıp, başka bir ilçedeki ortaokula gönderecekmiş. Çünkü o okulda matematik hocası yokmuş. Yani çocuk, hocası olmadığı için matematik okumadan sınıf geçmiş olacak. Bizim okuldan oğluna nakil kâğıdı istiyor. Müdür de nedenini bildiği için vermiyor. Çünkü çocuklar hangi dersten zayıfsa, babaları o dersin öğretmeni bulunmayan okullara çocuklarını gönderiyorlar. Müdür nakil kâğıdını vermeyip de ne yapacak, nasıl olsa verecek... Ama, belki diyor... Hepimiz belki diyoruz. Allahın Kulu İsmail Efendi, bu geceki ziyafette beni kandıracak da, aklı sıra oğluna müdürden nakil kâğıdı alacağım.İsmail Efendi çok tatlı bir adam. Burda herkes durmadan söver, ama İsmail Efendi'nin ağzından bitek sövgü çıktığı duyulmamış. Çok kızarsa birine, "Allahın kulu!" diye bağırıyor. Onun için adı, "Allahın Kulu İsmail Efendi" kalmış.İşte yine gidip içeceğim. Sonra bu soğuk odaya döneceğim. İçimden hep bağırmak geliyor. Geçenlerde Hıdırlık doruğuna çıktım. Orda kimseler yok. Dağlara bağırdım, bağırdım, ağladım... Sinirlerim bozuldu, ne oldu bana?
Ne olursun sık sık mektup yaz. Gözlerinden öperim.
Sayfa 160 - Nesin yayıneviKitabı okudu
Çok tanıdık;))) hatta ta kendisi
Burda herşey lafa dayanıyor. Çünkü başka hiçbişey yok. Bu insanlar kendi felaketlerinden, mutsuzluklarından bile bir eğlence çıkarıyorlar; kendileriyle bir güzel alay ediyorlar. Bu bir saklı intikam mı, nedir?
Zübükzade'yi de işte böyle anlatıyorlar. Dediklerinin ne kadarı doğru, işte bunu çok merak ediyorum. Yakında Ankara'dan gelecekmiş. Gelse de tanışsam.
Anlatılanlara bakılırsa, dünyanın en kötü adamı... Ama dikkat ediyorum da söylediklerine, hiçkimseyi de kandırmamış. Kandırılanlar, zorla, yalvararak kendilerini kandırtmışlar. Sanki Zübükzade'yi zorlaya zorlaya kötü yapmışlar.
Sayfa 159 - Nesin yayıneviKitabı okudu
İlk günler kasabalının konuşmalarını yadırgıyordum. Ama nasıl, bilir misin? Bir yabancı konuşma değildi onlarınki. Hepsinin de konuşması birbirinin tıpkısı; sanki bitek kişi konuşuyor.
Sözlükleri çok sınırlı, kelime sayıları az ama, bu dilin anlatım gücü çok. Bu az kelimelerle anlatılmayacak hiçbir duygu yok. Kelimeler yanyana geldikçe, dizileri, cümle yapıları değiştikçe yeni yeni anlamlar kazanıyor. Hepsi de bitek adammış gibi konuşuyor, bir tek üslupla; yalnız ses tonları değişiyor.
Sayfa 156 - Nesin yayıneviKitabı okudu
Kızıyorum bu insanlara ben, kızıyorum...
Sayfa 156 - Nesin yayıneviKitabı okudu
Burdan sana ilk yazdığım mektupta ne denli umutluydum. Ellerimi toprağa daldırıp kasabayı sallayacak, silkeleyecek, öl toprağının altından kaldıracaktım. Evet, ellerimi toprağın karnına soktum, kollarım kayaların altına girdi. Ellerimi çıkardım ki, parmaklarım yok. El ayalarımın parmak yerlerinden sizim sızım kan sızıyor. Bidaha, bidaha... Dağların altına sokacağım ellerimi. Biliyorum, bu kez ellerim bileklerimden kopacak. Böyle böyle, parça parça döküleceğim burda. Böyle böyle biteceğim
Ağlayarak yatağa giriyorum.
Sayfa 156 - Nesin yayıneviKitabı okudu