Ama şu veya bu şekilde zamanla acıya duyarsızlaşıyor insan. Onu da artık hayatının bir parçası olarak görüyor. Büyük büyük sıkıntılar yerinin acı acı yutkunmalara bırakıyor bir müddet sonra...
Siirlerimi yazdığını öğrenince iki aydır çektiğim sıkıntılar sıfırlandı birden. Yüzüme bir tebessüm çöktü aniden. Tebessümle birlikte kalbimdeki kördüğüme bir düğüm daha eklendi Zülal'e dair...
“Bir bekleyiş bizimkisi...Sevgiliyi bekleyiş. Gelişini, sarılışını, öpüşünü...O’nsuzluk korkusunun bekçiliğini yaparken Onun kokusunun serseriliğinde Onu unutmak için Zamanın geçmesini bekleyiş...”