“Kitap sevgisi diye bir sevgi vardır sanırım.Ana sevgisi,kardeş sevgisi,yâr sevgisi gibi bir sevgi…Bu sevgi insanın içinde doğuştan vardır;ama uyuyordur sanırım.Zamanla uyandırılması;yoksa, olan yerlerden alınıp aşılanması gerekir.”
“Çünkü ben insan hayatının değişmeyen sonsuz yönünün sevgi değil ,yalnızlık olduğunu buldum. Sevginin kendisi hayatımızın yönü değil kıymetli bir çiçeğidir.”
“ Ruhun kaldırabildiği acıyı bazen beden reddeder, çünkü kaldıramaz… O zaman bedeni daha derin bir acı ile susturmak gerekir. Aşkın acısından kaçarak sığınılacak en uygun yer ancak bir savaş olabilir.Ruhumun acısını ancak bedenimin acısı dindirebilir.Aşkımı acıya dönüştürebilirsem ancak dayanabilirim.”