İnsansam ve henüz hayattaysam, yok olmamışsam bunun yaşadığım ve sonuç olarak acı çekebileceğim, kızabileceğim ve yaptıklarımdan utanabileceğim anlamına geldiği ortadaydı.
İki yüz elli yıl önce Fransızlar ilk akıl hastanesini inşa ettiklerinde bir İspanyol şöyle demiş: “Kendilerinin akıllı olduklarını kanıtlamak için bütün aptallarını özel bir eve kapattılar.”
Bir aptal önceden yılda en az bir kez aptal olduğunu fark ediyordu, şimdiyse bu mümkün değil. İşler o kadar karıştı ki bir aptalı akıllı olandan ayırt edemez olduk. Bunu bilerek yaptılar.
Boş gösterişten de kaçınırım çünkü acı deneyimler sonucu, dış görünüşün bazen ne kadar aldatıcı olduğunu ve çiçeklerin altında da yılanların gizlenebileceğini öğrendim.