Yargılanınca, kaybedince unutmuştum konuşmayı... İçimde biriktirirdim.. Birgün hatırlarım umuduyla çok beklemişliğim oldu.. Sonra baktım ki bir kere tövbeleyince bir daha konuşamıyor insan...
Hep seni aradım... Şehirlerde , sokaklarda , En çok da içimin o bilinmeyen diyarında...
Sana kızıyordum önceleri sonra öğrendim ki senin varlığın evimizin en güzel bayramıymış... Gidişinle tüm bayramlar sevincini kaybetti...