Eğer ölümün onlar için hiçbir önemi yoksa,yaşamanın da yoktur.Öyleyse niçin ve nasıl yaşıyor bu insanlar?
Bazılarımız anadan doğma savaşçıyızdır.Özgürlüğümüzü korumamız gerek.Benim için siyasi partiler önemli değildir.Nerede bir kötülük görürsem ona karşı çıkarım.Parti adlarının bir önemi yoktur.Özgürlüktür önemli olan.Halk,özgürlüğü için başkaldırmaz,direnmez. Bir lokma ekmeğe,bir kaşık çorbaya değişir özgürlüğünü.Bunun için onların altına ateş yakmak,haklarını aramalarını sağlamak gerekir.Demokrasi istiyorlarsa onu kazanmak için savaşmaları gerekecektir.Bütüncül yönetimleri yıkıp,özgürlük,mutluluk içinde yaşamalarını ancak biz düşünürler sağlayabiliriz onlara…
Ölmek istiyorum dedim burnumu çeke çeke. Bıktım artık.Yaşam,küfemde taşıyamayacağım kadar ağır bir yük oldu.
Okur Takip Önerileri
Dünyayı,yaşamı sınırlandıramayız.İyi kabul ettiğimiz,tatlı,güzel dediğimiz bir çok davranışta,duyguda yabanlık vardır.
Tanrı biz kullarından ne istiyor?Tanrı’nın istediği iyilik mi yoksa iyiliği seçebilme şansına sahip olabilmek mi? Kötülüğü seçen biri gerçekte iyiliğe zorlanan birinden daha mı geçerli Tanrı’nın gözünde?
Karşımdaki güçler bağırarak konuşurken ben sadece fısıltıyla direnebiliyorum.Anlıyor musun ne demek istediğimi?
İyilik kişinin içinden gelir 6655321.Kişi iyiliği seçebilmelidir.Kişiye seçme hakkı tanınmazsa,o kişiliğini yitirir.
Tozlu,yağlı umutsuz bir koku! Tutsakların,geleceklerinin ne olacağını bilmeyen kişilerin mide bulandırıcı vücut kokusu.Benden de bu koku çıkıyordu.Benim de geleceğim belirsiz,benim de pek umudum kalmadı kardeşlerim.
Bu gece tüm dünya yurttaşları aynı programı izleyecekler enayi kutusunda.Uzayda dolaşıp duran bir verici,sinyalleri toplayıp dağıtacak.Genellikle bu kutunun başında oturup özyaşamlarını yitirerek başkalarınınkilere musallat olanlar orta yaşlı,burjuva sınıfındandır.Onların asalaklığından bıktım artık,bıktım.
Dışarıda ağaçların yapraklarını oynatarak esen bir sonbahar rüzgarı,bu ölüme mahkum yaprakları henüz koparamıyordu.Bu minimini yeşil mevcudiyetler bile içlerinde bu kadar kuvvetli bir mücadele ve mukavemet kabiliyeti taşırlarken,kendisinin karanlık düşüncelere dalması doğru olamazdı.
İnsanlarla düşüp kalktıkça düşüncelerimiz kararır ve bunları aydınlığa kavuşturmak için yalnızlığımıza döndüğümüzde,düşürdükleri gölgeyi buluruz.
Kimlik bilincimiz bir arada yaşadığımız insanların yargılarına hapsolmuştur.
Vakit varken tomurcukları topla,zaman hala uçup gidiyor ve bugün gülümseyen bu çiçek yarın ölüyor olabilir.
Hayatın esası kendini bulmak değil,kendini yaratmaktır.
Ama önce sen kendini inşa etmelisin,dimdik bir beden ve dimdik bir ruhla.
