Cılgınca atılganlığımın nedeni de vasatlık. BU KOKUŞMUŞLUK. Geçmiyor kokusu. Korkulu rüyalarla geçti çocukluğum gençliğim. 😔
Hindistan, yazılımda dünyanın önde gelen ülkelerindendir ve onlarca satranç büyükustası olan bir ülkedir. Ama maalesef adını duyunca aklıma hemen pislik ve kokuşmuşluk geliyor.
Ben bir savaşçıyım..
Herkes gibi.
Herkes gibi savaşı bırakanlardan da değilim..
Toprağım, buğdayım, bayrağım, kutsallarım ve kalbimin inancı için savaşıyorum..
Ben savaşırken,
savaş kaçkınları
asıl beni evimden, yurdumdan, toprağımdan, kutsallarımdan etmişler..
Cephe gerisindeymiş meğer asıl savaş.
İhanet, ihanet ve ihanet.
Kokuşmuşluk,
Ahmet İnam - Sevgili hocam, memleketin durumunu nasıl görüyorsunuz?
Feci şekilde kokuşmuş bir şeyler var. Şimdi tabi bu lafı 1500 sene önce Platon da söylüyormuş, 500 sene önce Hamlet de söylüyordu, otuz yıldır da ben söylüyorum. Hayatımız kokuşuyor, güzel bir söz değil ama böyle. İnsanların seyrettiği televizyon dizileri kötü, okuduğu kitaplar kötü, ama benim şikayetim bunların kötü olduğunu söyleyen insanlardan. Sürekli şikayet edene entel diyoruz. Ne kadar çok şikayet ederseniz o kadar entelektüel oluyorsunuz. Oysa Entelektüel mutlu bir adamdır, burada mutlu demek memnun anlamında değil. Mutludur, yaşanan çirkinlikleri görür fakat bunları kabul etmez. Çirkinlikleri nasıl düzeltebileceğini düşünür, yolunu yordamını bulur. Kokuşmuşluk, önce kendimizle olan ilişkimizde başlıyor. Kendimizi çok fazla değerli gördüğümüzü sanmıyorum. İşin beteri kendimizi adam yerine de koymuyoruz. Yemek yemiyor artık çağımız insanı. Tıkınıyor. Yemeğin tıkınmaya döndüğü, sevişmenin düzüşmeye döndüğü bir çağda yaşıyoruz. Bütün bunlar yozlaşmış bir hayatı gösteriyor, çünkü ortada zevk yok. Zevkin hançerlendiği bir yaşam var.
