a
Azerbaycan
Bu dünya özü bir yuxudur.
Herkǝs ki oyanmaq ister. O dünyada oyanar.
Bǝs bu dünyada gördüğümüz imansızları cevabsız buraxım ha?
Sen bir o dünyada imansızların cevabını görsǝn susmağı seçersǝn.
Dünya bir orkestra olsaydı şefi Azerbaycan olurdu.
- youtu.be/hAYdfAhNABc
Vətən mənə oğul desə nə dərdim? Mamır olub qayasında bitərdim.. 🌾
- Məmməd Araz
26.02.1992... Bu tarihi hiç unutmuyorum. Millet olarak 20. yüzyılın en kanlı gecesini yaşadık o gün. Sovyetlerin 366 numaralı askerî alayının yardımı ile Ermeniler, Karabağ'ın 6000 kişi yaşayan Hocalı kasabasını yerle bir ettiler. Pis emellerini gerçekleştirmek için her zaman gecenin karanlığını ve kışın keskin soğuğunu seçen bu barbarların hedefi yine aynıydı: "Eli silahsız Azerbaycan Türkleri." Ne bereketli kanımız varmış, içe içe bitiremediler. 613 kişi şehit oldu o gece. Aralarında 106 kadın, 63 çocuk da vardı. 56 kişiyi özel yöntemlerle, gözlerini çıkararak, başlarını keserek, diri diri yakarak vahşice katlettiler. 1275 kişi esir alındı. Hâlâ da haberi alınamayanlar var aralarında... Sekiz aileyi yeryüzünden sildiler. Kaçıp kurtulanların çoğu ise ıssız ormanlarda soğuğun şiddetine dayanamayarak canını teslim etti. Ve bir kez daha bütün dünya sessiz kaldı..
Sayfa 12Kitabı okudu
Gerçekten de 70 yıllık bir Sovyet hâkimiyeti neyi değiştirmişti, düşündüm. Bizlere kim olduğumuz, dilimiz, dinimiz, milli benliğimiz unutturulmaya çalışılmış, Rus'u, Ermeni'yi kardeş bilmemiz sağlanmış ve bize söylenen her masala inandırılmıştık. Oysa ki kanımızdan olmayan kimse bizim ne kardeşimiz ne de yoldaşımız olamazdı. Esarette kalmayı özgürlük sanalım diye her şeyi yapmıştı Sovyetler. Ve başarmıştı... Türkiye ve Kıbrıs'ta yaşayanlar hariç hemen hemen tüm Türkleri kendi bayrağı altında toplayan, bir asra yakın kendi idaresinde tutan tek hükûmetti Sovyetler. Düşünebilen herkesin kellesini uçurarak başlamışlardı bu işe. Maalesefki bizlerde kamufle edilmiş bilgilerle eğitildiğimiz için, derin düşünmeyi bilmediğimiz için kim olduğumuzu çok geç anlamıştık.
Sayfa 26Kitabı okudu
Zifiri karanlığın ortasında dikilmiş, bu acımasız katliamın gözlerinin içine bakıyordum ve sıkılan her kurşun bir parça daha öldürüyordu içimdeki adalet inancını. Yaşadığımız hiçbir şey adil değildi. Birilerinin elini kolunu sallayarak sivil halkı öldürmesinin, kadına çocuğa, önüne çıkan herkese kurşun sıkmasının neresindeydi adalet... Neredeydi dünya?! Neden kimse bu itleri zincire bağlamıyordu?!
Sayfa 28Kitabı okudu
Mənə elə gəlirdi ki, dünyada zaman, məkan deyilən şey yoxdur, bizim ağlımızın dərk edə bilməyəcəyi əbədi bir boşluq, bir intəhasızlıq var.
Sayfa 9Kitabı okudu
Görəsən, "üzü bəri baxan dağlar" da bizim nəyimiz qalmışdı.
Sayfa 7Kitabı okudu