“Bizi ayıran divarları aradan qaldırmaq və başqalarının girməsinə icazə vermək lazımdır. Onlar-bizik. Hər bir insan- bütöv bir bəşəriyyətdir”.
30 ilini dörd divar arasında insanlardan qorxaraq, hətta nifrət edərək keçirən, öldürdüb-basdırdığı torpaqda yetişdirdiyi tərəvəzlərlə həyatda qalan Ludunun hekayəsi sizin üçün maraqlı olar? 15-ci əsrdən Portuqaliyanın müstəmləkəsinə çevrilən Anqolanın azadlıq savaşını bir qadının simasından təqdim edir Jose Eduardo Aqualuza.
Ludu insanlara nifrət edir və bunun səbəbi əsərin sonunda öz izahını tapır. Tarixi hadisələr, dövr müxtəlif obrazların hekayələri formasında danışılır. Fərqli obrazların həyat hekayələri bir-bir danışılır və sonda hər biri birləşərək Ludunun həyatında qaranlıq qalan anları işıqlandırır.
“Anamın əllərindən çox uzaqdayam, necə uşaq ola bilərəm?”
Biri unutsam yaşayacam, biri isə unutsam öləcəm qorxusunda olan iki obrazın hekayəsində sizcə kim qalib gəlib? Unutmalıyıq yoxsa yox?
Ludunu həyata bağlayan Sabulu onda nəyi tapırdı? Anasını? Bəs Ludu onda nəyi tapırdı? İtirdiyi uşaqlığını ya uşağını?
Amma tam olaraq düşünmürəm ki, Kutzeeni və Markesi qarışdırsaq Aqualuza çıxar ortaya. Məncə onun öz üslubu, axıcə qələmi və tərzi var.