Üstinsan daha soğuktur, daha az tereddüt eder ve "fikirlerden" korkmaz; saygı ve "saygınlık" erdemlerine, ayrıca "sürü erdemi olan" hiçbir şeye sahip değildir. Önder olamıyorsa tek başına ilerler... İletişim kurulamayan biri olduğunu bilir. Sıradan olmak onun için tatsız bir şeydir... Kendisiyle konuşmadığı zamanlarda bir maske takar. İçinde, yüceltmek ya da suçlamak mümkün olmayan bir yalnızlık taşır.
Niceleri kendi zincirlerini çözemezler de, dostlarının azatçısıdırlar.
Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini: Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?
Gerçekten de hem herkese göre hem hiç kimseye göre bir kitap. Kitaba dair övgülere bakıldığında yarım bıraktığım için kendimi suçlu hissediyorum. Ama sırf popüler diye anlamadığım anlamakta zorlandığım bir kitabı okumak için kendimi hırpalayamam.
Evet altı çizilesi çok cümle, üstüne düşünülmesi gereken yerler var. Fakat o cümleleri anlamak için bile tekrar tekrar okumam gerekti.
Belki felsefenin üstünde , dili basit gibi ama mana olarak ağır, karmaşık bir yapıya sahip, daldan dala atlayan bir eser olmuş.
Kısacası Neitzsche gider ayak golü atmış okuyuculara