Madem "canlı kalmak" ifadesinin anlamı biz insanlar için ot gibi veya it gibi yaşamayı kapsamıyor, o halde insan hayatının kendine mahsus alanına dair bir anlayışımız, bir şuurumuz olsa gerek.
Acıları hatırlamak ve kurbanları anmak, hiç şüphesiz anlamlı bir eylem. Ancak “Bir daha asla” diyerek bir daha gerçekleşmesine kesinlikle izin vermeyeceğimizi haykırdığımız katliam ve soykırımların durmaksızın tekrarlanabilmesi de epey düşündürücü değil mi? “Unutmayacağız, unutturmayacağız” dediğimiz şeyler, artık rutine bağlanıp başka coğrafyalarda tekrarlandığında, insanın sloganlara inancı da kalmıyor.