“Zaten kaç kişi kaldık şurada: Bakın insanlık da öldü.”
Sayfa 257
Sağım ama iyi değilim:(
6 Şubat 2023, gece 4.17, şiddetli bir sarsıntıyla yataktan fırladım. İlk aklıma gelen çocuklardı. Odalarına gidip yataklarından onları nasıl alıp yere attım, üstlerine kapandım bilmiyorum. Bekledim, bekledim, bitsin diye bekledim. Ama boşuna beklemişim. Eşyalar hiç durmadan devrilmeye başlayınca bitti, dedim, buraya kadarmış her şey. 12 kat
Cahit Zarifoğlu'nun ‘gönlümün yükünü kaldıramıyorum’ dediği yerdeyim.
“Ne çok acı var...”
"Nasılsın"
Diye sorma, güneydoğu'm gibiyim işte Bir yanım kan. Bir yanım gözyaşı...
Maraş ta özel olarak ilgilendigim bir kızımızın benim için çizdiği resim ...
Bundan 1 ay önce almak istediğim eşyaları not etmiştim bir deftere 5 gündür yaşadıklarımızı düşünüyorum da her şey boşmuş sadece anı yaşayacaksın. Şu daha pahalı bu daha güzel diye kafa yormaya değmezmiş. İnsan sadece anı yaşamalıymış. Küçük hesaplarla uğraşmamalı.Ve sadece şükretmeliymişiz. Bardağa su doldururken bile bir damlasını dökünce pişman olacağım aklımın ucundan geçmezdi. Elimizdeki değerlere sahip çıkalım. Hiç bir şeyi israf etmeyelim. İnsanın ilk önce gözünü doyurmalı bu dünyada ve bunu da 5 gündür çok iyi anladım.
Değerli okurlar, 1000Kitap'ın diğer sosyal medya hesaplarından paylaşabilmemiz için bu iletinin altına 1000Kitap üyesi olup ulaşamadığınız, enkaz altında olduğundan şüphelendiğiniz okurları paylaşır mısınız?
Şu ana kadar maalesef https://1000kitap.com/erkenhatice okurumuza ulaşılamadığını teyit ettik.
Lütfen bu iletiyi sadece bu amaçla kullanalım. Şu anda dakikaların bile önemli olduğu bir noktadayız.