e
Edebiyat anlatı
Naçizane benden (fırından yeni çıktı)
Okuyucusu için yılın hangi yıl olduğunun öneminin olmadığı bir yılda dünyaca ünlü ressam ve söz yazarı J.W. belki de dünyanın en güzel sokaklarına sahip kartpostallık görüntüleriyle döşenmiş manzara karşısında hazırlığını yapmış çizeceğini iddia ettiği resminin son rütuşlarını yapıyordu. J.W.'nin Elindeki renk renk boyaları, henüz
Sen insan mısın ey gönül?
Yaşadığı duygusal tramvasında hep benzer şeyler söylüyor, konu değişse de konuyu bir yere çekmeye çalışıyor gibiydi. Sanki içindeki bir şeyi dile getirmeyi istiyor ama bunu birisi sormadan yapmak istemiyor gibiydi. Sorsam üsteliyor gibi olacaktım, sormasam da umursamaz gibi. Hangisini yapacağımı bilmiyordum. Anlıyordum, anlatmak istiyordu ama öyle durduk yere anlatmamalıydı. Kaçarken yakalanmak ister gibi. Yakalanmak isteyen bir seri katil gibi anlatmalıydı. İnsanın içerisindeki bir duygu taşınamaz hale geldiğinde kendisine bir yük arkadaşı bulmak ister. Bunu da en yakınlarından başlayarak seçme eğilimine girer. O da bundan dolayı beni seçmişti. Demek ki en yakını olabilirdim. Üzüntüsüne üzülürken yakını olmama seviniyordum. Ne acı ve aşağılık bir hayat ki başkalarının üzüntüsü bize kısmen mutluluk verebiliyordu. Şimdi ben insan mıyım diye soruyordum kendime.
Sen insan mısın ey gönül???
Gözlemlerden..
Üç sebebi vardır, dedi. İnsanın derdini anlat(a)mamasının üç sebebi vardır. Ya derdi yoktur, ya anlatacağı, anlayacağını düşündüğü kimsesi yoktur, ya da derdi anlat(ıl)masından daha büyüktür. Gönül ister ki ilki olsun. Olmadı mı? Daha sonrasından öte geçmesin. Olur da sonuna düştüyse bir gönül, ya ermiş olur insan ya da deli. Allah muhafaza diye de ekledi.
"İfade edemediğim bir eksiklik hissi var içimde, sanki her şey başka türlü olabilirdi."
Oğuz Atay