Zihnime müdahale edebilirsiniz ama onu kontrol edemezsiniz.
Sayfa 204 - Kolektif Kitap/1.Baskı: Nisan 2015, İstanbul
Vakit... Düşlerden uyanma vakti!
Kaf Dağına varamasan bile hiç olmazsa evinden çıkıp kırlara açıl; böcekleri, kuşları, çiçekleri ve tepeleri seyret.
Sayfa 21 - İletişim Yayınları/50.Baskı: 2014, İstanbul
Umut denen şey çoğunlukla anlamsızdı. Bir mantığı yoktu.
Mantığı olsaydı umut değil mantık denirdi zaten.
Sayfa 197 - Kolektif Kitap/1.Baskı: Nisan 2015, İstanbul
Gülmek, delirmek gibi, tek çıkış yoluydu sanki, insanların acil çıkış kapısı.
Sayfa 61 - Kolektif Kitap/1.Baskı: Nisan 2015, İstanbul
"İşte," dedim kendi kendime, "biraz önce evreni kurtarmış olabilirsin."
Sayfa 82 - Kolektif Kitap/1.Baskı: Nisan 2015, İstanbul
:-O şimdiye kadar böyle bir beddua ne kulaklarım duydu, ne gözlerim okudu :-O
Ömrünüz âh edip vâh işitmekle geçsin, burnunuzun sümüğüne bereket olsun, mekânınızda baykuşlar banlasın, gömleğiniz alev olsun, her parçanız bir kurdun ağzında kalsın, Allah size uyuz versinde kaşınacak tırnak vermesin, kefeniniz kara bezden olsun, iki gözünüz bir delikten baksın, Sûr üflendiğinde hiçbiriniz duymasın...
Sayfa 97 - İletişim Yayınları/50.Baskı: 2014, İstanbul
Canım kendim :DDD
Her şey ben ve benim düşüncelerimden ibaret olsa da bu dünyada yaşamak zevkli şey...
Sayfa 127 - İletişim Yayınları/50.Baskı: 2014, İstanbul
Yıllar önce öldü, ama kahkası hâlâ çınlıyor ve düşü zihnimde hâlâ yaşıyor.
Sayfa 236 - İletişim Yayınları/50.Baskı: 2014, İstanbul
Belki de insanlar için güzellik bu demekti. Hoş bir örüntüye yerleştirilmiş rastlantılar ve kusurlar. Asimetri.
Sayfa 121 - Kolektif Kitap/1.Baskı: Nisan 2015, İstanbul
İnsanlar kendilerini tıbben gelişmiş sanıyorlardı ama acı meselesini bile çözememişlerdi daha. Ölüm meselesini çözemedikleri gibi.
Sayfa 139 - Kolektif Kitap/1.Baskı: Nisan 2015, İstanbul