Na cavanliq yaşadım mən, elə gənclikdə qocaldım.
Səni gündən xəbər aldım, səni aydan xabar aldım.
Sinəm üstən neçə qəm dağı qopardıb yerə saldım,
Mənə də indiki əsrin yeni Fərhadı deyərlər,
Buna nakam qalan eşqin acı fəryadı deyərlər.
Hər vaxtınız xeyir, kitabsevərlər!
Bəzən qarşıma belə bir sual çıxır: "İlk oxuduğunuz kitab hansıdır?" Mənim ilk dərk edərək oxuduğum, təsirindən günlərlə çıxa bilmədiyim kitab
Sarıköynəklə Valehin Nağılı olub. Bəlkə 20 il əvvəl oxuduğum bu əsər, kölgələr ardından sisli bir xatirədir hafizəmdə. Haqqında çox şey yazmaq istəyərdim əslində. Ancaq deyirləre, kaşki unutsaydım, bir daha oxusaydım, bir gün təkrar oxuyub o sisli xatirələrimin üzərindən pərdələri qaldıraram. Əminəm, çox gözəl duyğuların təsiriylə yenidən incələmə yazıb, fikirlərimi paylaşacağam.
Bir nüansı qeyd etmək istəyərdim. 20, 30 il bundan əvvəl ata-analarımız bizim qədər hər addımbaşı bir kitabxanayla və ya kitablar satılan dükkanlarla qarşılaşmazdılar. Kəndin mərkəzi kitabxanası olardı, ya da məktəbli kitabxanası, kitabları da oradan götürər, oxuyub geri verərdilər. Bəziləri də şəxsi kitabxanasından götürdüyü kitabı "şəxsiləşdirərmiş":) Bu kitab da mənə anamın şəxsi kitabxanasından miras olaraq qalıb. Cehizi kitablar olanlardan biri də mənəm hər halda:)
Kitablarla qalın...
Deyir: "Get şirin yuxuya yüz yerə parçalanmış könlüm birləşsin. Çünki mənim ürəyimin hər tikəsi, sənin bir kirpiyindədir. Sən gözlərini yumsan əgər mənim ürəyim bitişər."
Глядя на тучи и отвесные скалы, он понял влруг, что в жизни его нет ничего важней этой женщины. Что она - обьяснение и единственная причина того, что существуют эти скалы, это небо, эта зима. Не будь ее рядом - самый Рай потерял бы всякое значение, даже если бы все ангелы спустились бы с небес утешать его.