Kur'an'da birçok yerde Allah'a kulluk emredilir. Çünkü insanları, bütün emirlerine itaatte kul etme hakkı ancak O'nundur. Zaten Allah da insanları bunun için yaratmıştır.
Çünkü Bir'e kul olmayan bine kul olur;
Allah'a kullukta yücelik ve hürlük, kula kullukta ise esaret ve küçülme vardır.
* Rablık bir insan, bir toplum veya bir şey üzerinde otorite iddiasında bulunmaktır. Rab aynı zamanda besleyen, büyüten ve varlığı devam ettirme gücüne sahip olandır. Kurumsal olarak kâinatta her türlü otoritenin asıl kaynağı, sahibi ve hayata hükmü geçerli olandır, ki O da ancak Allah'tır. O'nun emrini beğenmemek ve dışlamak Allah'ı Rab olarak tanımamaktır.
Nisâ | 45
Allah, sizin düşmanlarınızı çok iyi bilendir. Allah, (size) bir dost olarak kâfîdir, bir yardımcı olarak da Allah yeter.
Âl-i İmrân | 150
Halbuki Mevlânız (sahip ve yardımcınız) ancak Allah'tır (o halde, ancak O'na itaat edin). O, yardımcıların en hayırlısıdır.
Âl-i İmrân | 149
Ey iman edenler! Eğer küfre sapanlara itaat eder (ve İslâm'a uymayan yaşayış şekillerini benimser)seniz, sizi ökçeleriniz üzerinde gerisin geri (küfre) çevirirler de (dünya ve âhirette) ziyana uğrayanların durumuna düşersiniz.
*Gayrimüslimlerin bir çoğunun gayesi, öteden beri, kendilerine hasım gördükleri İslâm'ı kökten yok etmek ve müslümanları dinlerine ya da dinsizliğe çevirmek olmuştur. Bunu da ya onları sömürge yapmak veya yerli yandaşları eliyle, önce aşağılık kompleksine itip batıcı/ilerici, çağdaş olma imajıyla kültüründen koparmak, İslâm'ı ve Kur'an'ı hayatlarından dışlatmak veya onu göstermelik olarak bazen kullanan bir toplum haline getirmek; aynı zamanda İslâm'a aykırı yönleriyle kendi (hıristiyan ve yahudi) kültürünü benimsetip yerleştirmek, ferdi ilâhlaştırmak suretiyle yapmışlardır. Bazen de bunu, İslâm'a ya açıktan ya da içten içe düşmanlık yapan münafıklar üretmek suretiyle yaparlar (bk. 2/120). İşte yüce Allah, buna karşı mü'minleri uyarmaktadır. [krş. 3/100]
Âl-i İmrân | 139
(Ey mü'minler!) Gevşemeyin ve üzülmeyin. Eğer (gerçekten) mü'min iseniz (düşmanlarınızdan) çok üstünsünüzdür.
Âl-i İmrân | 115
Yaptıkları hiçbir iyilik, asla inkar edilmeyecek (mükâfatı verilecek)tir. Allah, takvâ sahiplerini (emirlerine uygun yaşayanları) çok iyi bilendir.
Âl-i İmrân | 100
Ey iman edenler! Eğer Kitab verilen (hıristiyan ve yahudi)lerden herhangi bir gruba uyarsanız (onların İslâm'a aykırı hallerini ve yaşayış şekillerini, plan ve programlarını benimseyip kendinizi onlara benzeme ve beğendirme tavrına ve yarışına girerseniz, iyi bilin ki onlar), sizi (ve neslinizi) imanınızdan (ve mânevî değerlerinizden koparıp, birbirinize hasım yapar) sonra küfre/kâfirliğe döndürürler. [bk. 2/120; 3/149; 4/59; 5/49-50, 54-57; 7/45, 56; 11/19; 60/4, 6]
İşte kim Allah'a bağlanır, O'nun kendileri için koyduğu dinî ilkeleri muhafaza eder ve dua ile O'na sığınırsa, O da onu yüceltir ve yalnız bırakmaz.[2/153]
Böylece Yaradan'nın yaratılana olan icabet vaadi gerçeklik kazanır.
Sayfa 31
(Resûlüm) Kullarım sana beni soracak olurlarsa (bilsinler ki) ben, şüphesiz onlara çok yakınım. (İsterse gönlünden geçirsin.)
Bana dua edenin duasına icâbet eder(kabul eder)im.
Sayfa 31
Bir'e kul olmayan bine kul olur;
Allah'a kullukta yücelik ve hürlük, kula kullukta ise esaret ve küçülme vardır.