SENSEDİM
Görmeyelden yüzünü ben ki nigârım, sensedim…
Âh u zâr ile geçer bu rûzgârım, sensedim…
Gül cemalin gülşenin gül gibi arz et bana ki
Bülbül-i şûrîde-vâr, ey gül-izârım, sensedim…
Gönlümün şehrini kim virân ediptir zulm ile?
Gel yine ma’mur kıl, ey şehriyârım, sensedim…
Sohbetinden vaslının, ayrı düşelden ney gibi;
Göklere irgirmişem feryâd ü
Görmez cihânı gözlerümüz yâri görmese,
Mir’ât-ı hüsni var ise âlem-nümâ imiş.
Günümüz Türkçesiyle;
Gözlerimiz sevgiliyi görmezse dünyayı görmez olur,
Onun güzelliğinin aynası varsa dünya görünür olur.
Bâkî
Bilmeyen sırr-ı kazâyı der-i pâşâya düşer
Kısmete ķânî olan dergeh-i Mevlâya düşer
Hak kefîl oldu kulun rızkına halk eylemeden
Bunu fikretmeyen endîşey-i ferdâya düşer
Kendü kendüye gelir kısmet olunca devlet
Vaktini gözlemeyen yok yere gavgâya düşer..
Kayserili Beliğ
Dedim : – Eşq atəşi neylər mənə, qorxan deyiləm
Dedi : – Biçarə, yanarsan, nə güman eyləmisən…? 
Əliağa Vahid
Can ü ten oldukça benden derd ü gam eksik değil Çıksa can, hak olsa ten, ne can gerek ne ten bana.
Fuzûlî
Demə Məcnuna dəli, bəlkədə Leyla dəlidir
Eşq olan yerdə bütün aqilü dana dəlidir. Əliağa Vahid