Bakın arkadaşlar, benim Ankara'da birlikte vakit geçirebileceğim, cami, türbe, mezarlık, müze, galeri, sahaf ve tarihi mekanları gezebileceğim, oturup sohbet edebileceğim, konuşulanları düzünden anlayan, namazlı abdestli, beni haktan alıkoymayıp hakka yönlendirecek, mümkünse tesettürlü, tercihen okumayı seven, güzel ahlaklı hanım arkadaş(lar)a ihtiyacım var. Yok olmuyor böyle. Etrafımda işe gidip gelmek ve trendyoldan alışveriş yapmak dışında işlerle uğraşan aklı başında insanlar görmeye ihtiyacım var. Şaka yapmıyorum, son derece ciddiyim. Hayatın acımasız ve sevimsiz akışı içinde kaybolmak istemeyen o bir avuç insan, size söylüyorum. Neredesiniz?
Ben şimdiye kadar bunu nasıl 1k'ya yazmamışım dediğim bir şey anlatacağım şimdi size. 95 yaşında bir hastam var, iki aydır falan yoğun bakımda izliyoruz. Çok hastalığı var ama hastalıklarından biri de alzheimer, hiçbir şey hatırlamıyor, sözel iletişimi de yok zaten. Her neyse. Amca bize ilk geldiğinde baş parmağı ve işaret parmağıyla sürekli tesbih çeker gibi hareketler yapıyordu. Ailesine sorduk geliş gidiş, bir de tesbih istedik tabii:) Sahiden ömrü boyunca namazlı abdestli, tesbih çeken bir adammış. Şimdi de hiçbir şeyden haberi yok ama hala tesbih çekiyor. Bu amca nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz, nasıl ölürseniz öyle dirilirsiniz hadis-i şerifini getiriyor aklıma:)
Bugünümden unutmak istemediğim notlar
İlk şeyden bahsedeyim, yoğun bakımda bir hastamız var, üniversite öğrencisi, tıp okuyor. Aniden bir şeyler oluyor ve şu an yoğun bakımda izliyoruz. Bugün mesai bitimi çıkmadan önce yanına gittim sohbet etmeye. Yazarak konuşuyor. "Bana bir tavsiye ver" dedim. "Hayat pamuk ipliğine bağlı, yarın ölecekmiş gibi yaşamak lazım" dedi.
Ailesiz bir evden
gün boyunca temizlikle uğraştıktan sonra yatıp uyumak varken burada vakit öldürmek çok mantıklı değil gibi görünüyor ama fark ettiğim birkaç hususu buraya not edeceğim. ailemsiz geçirdiğim ilk gecem olacak inşallah. insan bi garip hissediyor. bugün aklıma geldi, ev arkadaşıma bir şey olsa, hastanelik bir durum yani, ne yapacağım, bunu düşündüm.
Sabahtan beri uzun uzun yazıyordum. Vazgeçtim. Kısa ve öz bir not yazacağım kendime. Yanındayken rahatça oturabildiğin, gülebildiğin, ağlayabildiğin, yiyip içebildiğin, konuşmak zorunda hissetmediğin, rahatça sarılabileceğin insanların varlığı büyük bir nimet. Ve bir gün biriyle hayatını birleştirecek olursan aptallık edip boyuna bosuna, mesleğine, yüzüne, sesine vesaire özelliklerine bakarak değil, islamı yaşayışına ve yanında kendin olabileceğin biri olup olmamasına bakarak karar ver.
Az evvel ablam bana "evlen de çocuğun olsun, senin benden fazla mutlu olmaya hakkın yok" diye beddua etti jdjdgkfjfjfjf
dünyaya dalmak beni korkutuyor. içimi sıkıyor, sanki beni karanlık bir odaya hapsetmişler ve ben karanlıkta bi başıma kalmışım gibi bir his kaplıyor içimi. ve bana tüm bunları hissettiren şeyler, başka birini havalara uçuracak hadiseler. yeni bir iş, memuriyet. yeni bir ev, yeni bir şehir, para... evet güzel yanları var ama beni korkutuyor.
Olacaklardan bahsedeyim size
Ve olmuş olanlardan da.
Güneş doğacak, batacak ve yine doğacak
Ay santim santim devirecek onca yolu, hem de defalarca
Bitkiler filizlenecek, tohumlarını dökecek,
Bir tohum bir ormana dönüşecek
Yolda yavrusunu yalarken bir kedi,
Birileri sevdiklerini toprakta yalnız bırakacak.
Bir yerlerde bombalar patlayacak,
İnsanoğlu yapmayı bilmediği gibi
Yıkmaya devam edecek.
Bir yerlerde sevilmeyi bekleyenler
Birilerini sevmekten tiksindirecek
Ben diyebilmek için mesela
Sen olmamalısın diyecek birileri.
Gülmek mesela,
Kimilerinin yüzüne takmayı beceremediği bir maske iken
Kiminin zihninde canlandıramadığı bir sahne olmaya devam edecek.
Göz daha niceleriyle vakit geçirecek.
Beden gün geçtikçe eskiyecek.
Kalp gurbetin ağırlığında ezilecek.
Varamamış, belki de yürümemiş olmanın acısıyla inleyecek.
Peki akan yaşlar hangi ateşi söndürecek?
Hayat bazen her ne kadar sürekli olarak aşağı yönde bir grafik çizyormuş gibi gelse de, hayatın her şeye rağmen devam ediyor oluşu bir rahmet. Ve bu rahmet biz farkında bile olmadan grafiğin aslında yukarı doğru dönmesine sebep oluyor. Dibi gördükten sonra, hayat her zamanki normal sürecinde ilerlerken, aslında her şeyin bir yandan güzelleşiyor oluşu mesela, mucize değil de nedir bu?