Mən bütün filmlərə ağlamışam, bilirsən?
Həm də mühüm bir şeyi anlamışam, bilirsən,
Bir xoşbəxtlik görəndə niyə ağlayır adam?
Bir gün xoşbəxt olmağa ümid bağlayır adam.
Sən xoşbəxt sonla bitən filmə ağladınmı heç?
Sən xoşbəxt adamlara həsəd apardınmı heç?
Sənin də ürəyindən xoşbəxt olmaq keçdimi?
Sevilmək istədinmi xoşbəxt adamlar
Biçin günü: həyat oraq, can zəmi,
Yaş kədəri götürübdür, can qəmi.
İstəmirəm yeri, göyü, aləmi,
Mən yerimi bir ürəkdə tapmışam.
Səni görür, tez açılır bənizim,
Mən sahilin, sən qoynumda dənizim.
Çəmənlərin şeh gülüsən, əzizim.
Oxşarını gül-çiçəkdə tapmışam.
Bu yaşımda gəlib çıxdın haradan?
Naxış vurub sənə səni yaradan.
Sənsən məndə bu sevgini yaradan,
Eşqi səntək bir mələkdə tapmışam.
Çox da məğrur olma, ay qoca dünya,
Məcnunu çöllərdə kor etmədinmi?
Kərəmi ocağın gözünə qatdın,
Yaxıb bircə ovuc qor etmədinmi?
Bülbüllər gül üçün deyirdi ağı,
Xəzan yelləriydi, dağıtdı bağı.
Yardırdın Fərhada keçilməz dağı,
Yusifə quyunu zor etmədinmi?
Yağdırdın başıma hər dəfə dərdi,
Mən dözə bilsəydim, dərd də keçərdi,
Daha bu, dərd deyil, daha hünərdir.
Nadirə dünyanı gor etmədinmi?
Bəlkə də, qismət olur ən günahkar adama,
Savab kimi qadınlar.
Ən cahil insanların rəflərində tozlanır,
Kitab kimi qadınlar.
Səmaları coşdurur
Səsim,
Küyüm,
Harayım.
Səni mən harda gəzim?
Səni harda arayım?
Bircə yol duya bilsəm,
Qulağımda yar səsi.
Sən hayana gedirsən,
Mən də ora dönürəm.
Ay eşqimin qibləsi.
Mən kobud adamam, sən zərif çiçək,
Nə könül oxşaram, nə naz çəkərəm.
Gör bir aramızda necə təzad var,
Sənin baharına ayaz çəkərəm.
Ay mənim dünyamı bəzəyən çiçək,
Bağbanın xamıyam, güllərə yadam.
Bizim aramızda bircə yaxınlıq,
Sən şeir qadınsan, mən şair adam.
Mən başı bəlalı, dəli adamam,
Sənsən bu ruhumun yubandığı yer.
Deyirlər, xəyalın məkanı olmur,
Sənsən arzuların dayandığı yer.