Aşk yolu, bir yoldur ki; ne ucu var, ne kıyısı. O yolda can vermeden başka hiçbir çare bulunmaz.
Sayfa 81Kitabı okudu
Ey bülbül, benimle yoldaş olmak niyetindeysen, bana dost olmak hevesini güdüyorsan ağla, inle. İkimiz de âşıkız, işimiz ağlayıp inleme.
Sayfa 39Kitabı okudu
Yalnızlığı seçen kişinin âlemi seyre ne ihtiyacı var? Sevgili nin civarı varken sahraya ne hacet?
Sayfa 43Kitabı okudu
Ben ve gönül, yok olacakmışız. Varsın olalım, ne korkumuz var? Maksat, bu arada onun selameti.
Sayfa 26Kitabı okudu
Gönül, onun muhabbetinin haremidir; göz, yüzüne ayna tutmaktadır.
Sayfa 26Kitabı okudu
Ey sabah rüzgârı, bana sevgilinin geçtiği yoldaki iyi bahtlı topraktan bir parçacık getir de gözüme sürme edeyim.
Sayfa 29Kitabı okudu
Sevgilinin diyarından gelen ve mektup getiren bu güzel haberci, adeta onun miskler kokan siyah hattından bize bir can hamaili getirdi.
Sayfa 29Kitabı okudu
Son yatacağı yer bir iki avuç topraktan ibaret olan kişiye de ki: Sarayını, çardağını göklere kadar yükseltmeye ne hacer var?
Eldeki fırsatı ganimet bilmeye çalış. Adem bile nasibi tükenince cenneti terk etti.
Gönlü aşkla diri olan asla ölmez. Biz de âşıkız, şu halde ebediliğimiz âlem ceridesine kaydedilmiştir.