Hayat hüzünlü..
Hayat, öyle farklı yerlere sürüklüyor ki her birimizi...
Başlarken, onlarla sonsuza dek bir arada kalacağını sanırsın. Bir arada başlanılan ürkek yolculuk, tek bir amaç için katlanılan travma ve onca zahmet sağlar bu duyguyu.. Onlarca, yüzlerce çocuk ve tek bir amaç..
Yıllar geçer ve bazen, depreşen anılar bir yolculuk daha yaptırır insana, Yalnızca dökülen harcı onarmak değildir amaç, 'travma' da anılmak istenir. Bu yüzden yapılır ya '... mezunları günü, ... sınıf buluşmaları' Oysa her tekrarda bir eksik hep vardır; bir iki eksik ve çokça hüzün..
Sen bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma, ben çok gülerim. Ve gülerken hiç kimse yalan olduğunu anlayamaz.
Cemal Süreya
"Etrafımın telâşını seyrederken kendimi unutuyorum. Hattâ bazı kendimi hepsinden fazla sakin buluyorum, fakat bu kalabalıklar dağılıp da felâketimle başbaşa kalınca; dehşet."
📖| Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Peyami Safa