Cadı - Hüseyin Rahmi Gürpınar
Halk arasında yaygın olan her türlü batıl inançla kafayı bozduğunu açıkça belli eden Gürpınar'ın kaleminden okuduğum ilk eseriydi. Kitapla tanışmama ve hevesle okuyup hızlıca bitirmeme vesile olan Ceren Sungur'a bolca teşekkürler. Kendisi yakın zamanda "Tarih Obası" kanalında kitabın bazı kısımlarını seslendirip yorumladığı bir seri yaptı ve tüm izleyicilerini bu eseri okumaya davet etti. Kitaba ve yazarına gelecek olursam, genelde varlığını çok net hissettiren erkek elinden çıkmış kadın karakter sığlığını barındırmayan gerçekçi diyaloglarını okurken sık sık takdir ettim. Kendisinin iyi ve tarafsız bir gözlemci olduğunu söyleyebilirim. Bunun yanında uzun zamandır kitap okuma alışkanlığını terk etmiş bir insan olarak okumaya dönmek için bu kitabın 
Cadı kesinlikle uygun bir seçim olduğumu düşünüyorum. İlk sayfasından son satırına kadar yazarın dili akıcılığından hiçbir şey kaybetmiyor. sık sık güldüren okuması keyifli diyalogları, bir cadı safsatasını bile ciddi bir fenomenmişçesine her yönüyle evirip çeviren paragrafları ile okumaktan zevk aldığım bir kitaptı. Yazarın diğer eserlerine de mutlaka bakacağım.
Hayatın bazı sahte durumlarını gerçeğe almak yanılgısıyla yaşayıp gidiyoruz. Hep aldatmak, aldanmak oyunları içindeyiz. Ahlakça, toplumca, ailece vicdanımızdan gizlenen öyle gerçekler vardır ki, anlamayarak acılarından kurtulduğumuza sevinmeliyiz. Bir saat sonra öleceğini bilmeyen adamın kafaca rahatlığı gibi...
Sayfa 40 - Karbon Kitaplar
Nedir bu iğneli fıçıda geçirdiğim hayat?
Sayfa 23 - Karbon Kitaplar
Ölüm bir zulümse bunun sebebi yine diriler değil miydi?
Ölüm, vücutsuz, hissiz bir yokluk şekliydi.
Yaradan bile kendine zıt iblisler, firavunlar, kâfirler yaratmıştır.
İnsan münzevi bir derviş gibi şu koca kâinatın içinde tek başına da kalsa, yine dalaşmak için kendi kendine ikinci bir şahıs yaratıyor.
'kör nefis'; onun körlüğü, sahibinin her günahı için bir mazerettir.
Demek herkeste nefis adı altında bir kötülük mayası bulunur.
Kötülerden bir dereceye kadar korunmak herkesin elindedir. Fakat bir insan nefsinin kötülüğünden nereye kadar kaçabilir?
Yaratılışın ezelî mantığı cennet ile cehennemin kapılarını karşı karşıya açık bırakmaktır.
Saadet, menfaatten başka bir şey değildir.
Bu dünya, budalalar, meczuplarla dolu koca bir tekke, herkesin de mabudu aşk değil mi?
Derviş, budalalaşmakla beraber dünyadaki arzusunu, ahirette beş kat fazlasıyla kazanmak için terk ediyor.