128 syf.
·
Puan vermedi
yazar, 
Osamu Dazai biraz kendimden biraz hayalimden yapmış
ruhunda bir eksiklikle yaşadığını, güvenemediğini, sevemediğini, yalnızlık içinde olduğunu, insanları güldürmek için soytarılık yaptığını ancak yine de yakınlık hissedemediğini, bağlanamadığını, hayata karşı kayıtsızlık halinde olduğunu, hayat boyu depresyonunu anlatıyor.
Sonsözüne gelene kadar kendi hayatı sandığım bir kitaptı, tabii kendi hayatı da hem de değil, o açıdan kurgu ile otobiyografi arasında kalan yeni bir tür "ben roman"
İnsanlığımı Yitirirken de çok güzel bir parça vardı "Suç'un karşıt anlamlısı nedir?" diye düşünüyorlar ve karşıdakinin cevabına göre nasıl bir insan olduğunu anlıyorlar. Okuma hevesini kırmamak için o kısma da detaylıca girmiyorum.
İnsanlığımı Yitirirken insanlığını yitiren bir adamın hikayesi
