Peki bu içimiz ne olacak üstadım
Hani kimsenin canı acımasın diye
Bizden başka kimse üzülmesin diye doldurduğumuz içimiz
Dosttan, yârdan dertleri alıp alıp
Uçan kuşun önünden rüzgarı çektiğimiz içimiz
Sabahları ekdiğimiz
Geceleri biçtiğimiz
Her maviden pay çıkartıp
Karanlığa ittiğimiz
Gönülden dile düşmeyen
Beslemeden büyüyüp giden
Gülmeye âşık gözyaşı gibi
Ölüp ölüp dirilen içimiz
Ne olacak üstadım
Şu insan yüklü kalbimiz
Hüzne sevdalı bu içimiz, ne olacak...
Önder Köse