İnsanın bilgi birikiminin bu kadar büyük bir hacme ulaşabileceği hiç aklına gelmemişti. Korktu.
Beyni bu kadar bilgiyi alabilir miydi?
Ama sonra bunu becermiş olan bir sürü insan olduğu aklına gelince tutkulu, büyük bir yemin etti fısıltıyla, onların yaptığını kendisinin de başaracağına ant içti.
Hayat, bir yanılgı ve hicaptan ibaret.
Sayfa 463Kitabı okudu
Kendini çok yaşlı hissetti; dertsiz tasasız gençlerden, eski arkadaşlarından yaşça büyümüş olduğunu hissetti.
Bir zamanlar onun da benimsediği bu hayat tarzını şimdi yavan buluyordu.
Sayfa 462Kitabı okudu
Bu kapkaranlık dünyada bir ışık huzmesisin benim için.
Sayfa 459Kitabı okudu
Bu insanları bırakmakla ne kadar budalaca davranmışım diye düşündü, eğer onların arasında yaşayıp da, kitapları ve yüksek kesimdeki kişileri umursamasaydı, payına düşen mutluluğun daha büyük olacağından emindi.
Sayfa 453Kitabı okudu
Sen, bu parayı şerefinle mi kazandın şimdi?
Sayfa 449Kitabı okudu
Ne de büyük umutları vardı, neler ummuş ne bulmuştu!
Sayfa 445Kitabı okudu
“ Bitirdim,
Udumu fırlattım bir kenara.
Gölgeler asıldıça havaya
Mor yoncaların arasında
Ses de tükendi şarkılar da.
Bitirdim,
Udumu fırlattım bir kenara.
Çiyle kaplı çalılarda şakırken
Ardıçkuşları gibi erkenden
Sesim çıkmıyor artık.
Bitkin bir ketenkuşu gibiyim
Kesildi sesim soluğum,
Geride kaldı şarkılarım.
Bitirdim,
Udumu fırlattım bir kenara.”
Sayfa 437Kitabı okudu
Geleceği merak etmiyordu. Nasılsa yakında geleceğin, kendine neler hazırladığını öğrenecekti. Bu şey her neyse, bir önemi yoktu. Hiçbir şeyin önemi yoktu.
Sayfa 433Kitabı okudu