Mimiklerinize kaygılarınız,kaygılarınıza bir parça düşmanlık bulaşmış. Gözlerinizden süzülüyor insan olmanın verdiği kötülük, ruhunuza bir parça damlamış.Ben düşmanlıkta büyük bir hayranlığı gözlerim oysa…
İnsanlar arasındaki o yetersizlik hissi,
alıp götüren beni, sağlayan kuytu köşelere sinmemi.
Bilmiyorum illa biri çıkıp "Sana inanıyorum!" mu demeli?
Fakat sanmıyorum, herhalde öyle bir ses duyduğumda diyeceğim: Bu insan bir deli...
kaygı hep şuradadır –
ama yine de
hiçbir yerde değildir.
o kadar yakınımızdadır
ki
içimiz daralır ve nutkumuz
tutulur –
ama yine de
hiçbir yerde değildir.
— heidegger