İnsan insanın sadece sevgisine
ve alakasına muhtaç.
Çünkü ben kitap değilim.
Çünkü ben öldükten sonra
kimse beni okuyamaz.
Yaşarken anlaşılmaya mecburum.
Bulamadığım, bulamayacağım bir şeyi daima arıyor gibiyim.
Nedir beni mesut edecek,
Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım...Sabahattin Ali
Her şeyi, her şeyi, bilhassa ruhumu hiç bulunmayacak bir yere saklamalı...
Sayfa 203Kitabı okudu
İnsanlar birbirinin maddi yardımlarına ve paralarına değil, sevgilerine ve alakalarına muhtaçtır.
Sayfa 189Kitabı okudu
Bana yaklaşmak isteyenlerden kaçtım. Kendime en yakın bulduğum veya bulacağımı zannettiğim insanlardan en çok korkuyordum. O bile böyle yaptıktan sonra diyordum...
Sayfa 186Kitabı okudu
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
Sayfa 155Kitabı okudu
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
Sayfa 124Kitabı okudu
"İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı. "
Sayfa 137Kitabı okudu
"Çünkü artık bir ümidim yok. Bu sondu... "
Sayfa 115Kitabı okudu
"Dünyada bana hiçbir şey, tabiattan melül bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir. "
"Onun yaşadığı yerde yaşamak, onun gibi yaşamak demek değildi...
Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu…”
Sayfa 87Kitabı okudu