l
Lügat
Hadsiz: Sınırsız, hesapsız.
TDK, bu kelimeyi kabul etmemiştir. Osmanlıdan birçok şair ve yazar bu kelimeyi bilhassa kullanmıştır. Sebebi bundan olsa gerek.
Lûtfu gibi adli hadsiz çok idi. (Süleyman Çelebi)
Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri birçok eserinde Allah'a ithâfen "hadsiz rahmetinden..." olarak bahsetmiştir. Sınırsız, sonsuz rahmet'tendir kastı elbette. Bir insana "hadsiz" olarak değerlendirme yapılmasındaki asıl sebeb de bu, sanıyorum ki; ölçüsü olmayan, sınırını aşan, ahlâk dâiresinin dışına çıkan..
Melãl
Sebepsiz can sıkıntısı, üzüntü, usanma gibi birçok hissiyatın ifadesini combo olarak içinde barındıran kelime..
"Bizzat kendisi.." ile kurulan cümleler bana biraz tuhaf geliyor.
Bizzat: kişi, doğrudan doğruya, kendisi, kendi, benlik.
Bizzat zaten tek başına "kendisi" kelimesinin mânâsını da karşılıyor. Yani bir miktar fazladan kullanılmış oluyor.
Birine bir açıklama yaparken kaç kere kontrol ettiğimi hiç bilmiyorum. (Dikkat etsem de pürüz çıkıyor ara ara elbette. - acziyet)
Hayretimiz azalıyor. Sadece hikmete değil, lügâte, doğaya, insana ve dahî her şeye..
HİLM...
- " Huy yumuşaklığı, yumuşak huyluluk, öfke ve hiddet gerektiren durumlarda kendini yenerek sâkin ve serinkanlı olma. Karşıtı: HİDDET, ÖFKE:
Nefs-i mutmainnenin güzel huyları şunlardır: Hayâ, sehâ, sehâvet, şecâat, tevâzu, hilm (Eşrefoğlu Rûmî).
Hilm ile yek nazar eylerse leb-i deryâda / Der-akab sâkin olur cûşiş-i bahr-i umman (Şinâsî).
Hilm ile sabır arasında fark görenlerden bâzıları şöyle demişlerdir: Hilm, güç yettiği halde bir kerem ve lutuf olmak üzere intikam almaktan vazgeçmek ve af cihetine gitmek mânâsını ifâde eder. Sabır ise hoşa gitmeyen şeye tahammül etmek mânâsına gelir (Taarruf Terc.).
-Kubbealtı Lügâti-