Soğuk bir kış günü kirpiler ısınmak için bir araya toplanır.Ama kısa bir süre sonra okları ile birbirlerini yaraladıklarını görüp ayrılmak zorunda kalırlar. Isınma ihtiyaçlan onları tekrar bir araya gelmeye zorlar fakat oklan ile canları yanan kirpiler yan yana duramaz, yeniden ayrılırlar Ta ki dondurucu soğuktan dirençleri kırılana kadar... Bu ayrılıp birleşme dansı, birbirlerine zarar vermeden yaklaşabilecekleri mesafeyi bulana kadar devam eder. Biz insanlar da kirpilere benzeriz, sevgi ve yakınlık için birbirimize sokuluruz fakat bu buluşma can yakar, hemen ardından mahremiyetimize döneriz. Mutlu olmak için kirpiler gibi yara almadan bir arada kalmak için uygun olan mesafeyi ayarlamayı öğrenmemiz gerekir..