Beni güzel hatırla!
bunlar son satırlar...
farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için.
uyandın ve ben bittim...
Beni güzel hatırla!
çünkü; sevdim seni ben, herşeyini...
sana sırdaş oldum, dost oldum,
koynumda ağladın.
yüzüne vurmadım hiçbir eksikliğini,
beni üzdün, kınamadım.
alışıktım vefasızlığa, el oldun aldırmadım... 
Mikayıl Müşfiq
Sənin gülüşlərin bir rüzgar kimi,
Əsərkən arzumun gülü açılır.
Gülsə dodaqların ulduzlar kimi,
Ruhuma bir sərin işıq saçılır.
❤️🩹
"Dilbər, sənsiz mən cənnətdə olsam da, darıxacağam. Səninlə zindanda olsam, oranı cənnət bilərəm."
Kaş yenə Müşfiqli yazım olaydı,
O şirin nəğməli sazım olaydı.
Sənin istədiyin "o bağ olaydı",
Günorta alışan torpaq olaydı.
Bir də nəsim yayan o mavi Xəzər,
O dilsiz axşamlar, ulduzlu göylər.
"Arzuya bax, Müşfiqim"
Sənin şair qəlbin tək
Özün söylə, inciməm,
Söylə, ürəyincəmi?
O ülvi bir xəyal, afaqi bir əl,
Yaranmış hər ləziz nemətdən əzəl.
Öylə bir gözəl ki, var ətri, qanı,
O göylər mələyi, yerlər sultanı...
Mikayıl MüşfiqKitabı okudu
Müşfiq özü şeirlə nəfəs alırdı, onun bütün varlığı başdan-başa şeir idi. Mən də şeirlə yuxudan oyanır, şeirlə söhbət edir, şeir dinləyə-dinləyə də yuxuya gedirdim.
Tale bunu da çox gördü mənə. Müşfiqi məndən, məni Müşfiqdən ayırdılar...
Alışıb yanıram, Müşfiqim, sənsiz,
Qalmışam dünyada yalqız, kimsəsiz.
Günəşli gündüzlər boran görünür,
Dünya başdan-başa duman görünür.
Sən vətən eşqini müqəddəs tutdun,
Unudarmı səni bu ana yurdun?!
Mən bir parça işıq, sən bir pərvanə,
İndi də qalmışam mən yana-yana.
Müşfiq mənim nəfəsim imiş...