m
Mikayıl Müşfiq
2 üye · 1 yeni gönderiMüşfiq alovlu şair olmaqla bərabər bir insan kimi də çox sadə, alicənab adam idi. O, hamının ürəyinə yol tapmağı bacarırdı. Onun ürəyində olan məhəbbət günəşinin şüaları insanın üzərinə nur salır, işıqlandırır, sevindirirdi. O məni həmişə "ruhum" deyə çağırırdı.
O ülvi bir xəyal, afaqi bir əl,
Yaranmış hər ləziz nemətdən əzəl.
Öylə bir gözəl ki, var ətri, qanı,
O göylər mələyi, yerlər sultanı...
Mikayıl MüşfiqKitabı okudu
Müşfiq♡
Mənim ən bədbəxt dəqiqəm şeirsiz keçən dəqiqədir.
Müşfiqi öldürdülər...
Müşfiqi öldürdülər
Qarlı bir qış səhəri
Dan yeri söküləndə
Buzlu qarın üstünə
İsti qan töküləndə
Lərzəyə gəldi torpaq...
Tükü də tərpənmədi
Güllə atanın ancaq -
Çaxmağı bir də çaxdı,
Çaxdı o qansız, alçaq.
Şair ölümdən qabaq
Buludlu qış göyündə
Açılan sübhə baxdı,
Ölüm necə yaxındı...
Həyat necə uzaqdı...
Güllə xəlvət atıldı,
Səsi illərə çatdı.
O güllənin zərbəsi
Xalqımızı illərlə
Nəsil-nəsil ağlatdı...
Şairəm söyləyir yerindən duran.
Adamın üzündə həya gərəkdir!
Sayfa 102 - Xan NəşriyyatıKitabı okudu
Mən öz məhəbbətimin qulu olmağımla fəxr edirəm, dedi.
Sayfa 37 - Xan nəşriyyatıKitabı okudu