Gönül sana söylemedim mi?
Bu bir rıza lokmasıdır,
Yiyemezsin demedim mi?
Ah esirge sultanım
Harâb oldu Vatanım
Gel kaldır adâveti
Artır bil-muhabbeti
Musikiye susamış olanlara, saz, çoktan bekledikleri bir rahmet gibi bol bol yağarak, döktüğü hulya ve şiir ile, ruhların kurumaya yüz tutmuş tekmil topraklarını sular ve bütün hayal ve teselli çiçeklerinin açılmasına yarardı.
Sayfa 46 - Yky
Musikî ve zaman
Saz sesleri, içlerinde taşıdıkları bir eski zaman için sallanan bir beşik ve söylenen bir ninni gibi duyulur. Bu eski sesler içinde geçmiş zamanlar uyuyor, uyanıyor, geriniyor, yaşıyor gibidir. Sazın imalelerle terennümleri bu ahenklere göre yaşanmış zamanlara öyle birer mahfaza olmuştur ki, bu sesleri işitince asıl duyduğumuz, içimizde yaşayan bir geçmiş zamandır. Saz dinlemek, eski zamanın kabuğundan soyulmuş meyvesini yemek gibi, kokusunu, lezzetini tatmak ve bu zamani tekrar yaşarcasına hatırlamak oluyor. Zaten hatırlamak her zaman biraz tekrar yaşamak değil midir? Mazimiz, hatırlayabildiğimiz nispette, tekrar tekrar yaşayabildiğimiz hayatımızdır.
Sayfa 33 - Yky
Bir zamanlar biz de millet hem nasıl milletmişiz
Gelmişiz dünyaya milliyet nedir öğretmişiz
...
Mehmet Akif Ersoy
Ey büt-i nev edâ
Olmuşum mübtelâ
Aşıkım ben sana
İltifat et bana
Yâr yâr
Aşkınla benim halim hoştur ya Rasûlüllah
Fikrinle amalim hoştur ya Rasûlüllah
Yürük değirmenler gibi dönerler
El ele vermişler Hakka giderler
...