Kuş seherdeki zikrine başladığında, kalbi açık bir neyzen ona iştirak eder. Ney sesi ile kuş sesi birbirine karışır, rüzgar esintisiyle, gül kokusuyla.. bütün kâinat bu mevcut ahenge katılır..
Ve bu öyle bir ahenk ki insana huzur verir,
Öyle bir ses ki âşkı anlatır,
Öyle bir âşk ki insanı iç aleminde gezdirir, hiçlik aleminden yokluğa eriştirir..
youtu.be/q1cqKDd8a7g
youtu.be/u7HA9TY2toc
Bilerek ya da bilmeyerek karanlığı çağırdığımızda sorun yaşamaya devam ederiz. Göstermelik olanı seçtiğimizde, örselenmemiz sürer. Seçimlerimizi hatalı yaparsak, huzuru yaşamak imkânsızlaşır. Huzur, gerçek olana duyulan hasretten doğan bir gölge gibi gelir. Huzur, gerçeklik özleminden doğar. Tohum çiçeklenmeyi diler. Çiçeklendiğinde neşeyle dolar; çiçek açamadığında ise acıyı ve ıstırabı deneyimler. Nehir, okyanus olmayı arzular. Eğer denize ulaşabilir ve sonsuzlukla birleşebilirse dinginleşir...