Susuzluktan dudağı çatlayan gönüllerin,
Sükutu yar, sevinci dualar kadar derin...
Gelmedin
Gelmedin; son hayal de yanıp kül oldu
Bu derûnî kavgada kırılan, gönül oldu
Şimdi menziller elem; yürek duman; sîne çâk
Devleri mahkum eden hayatım şimdi helak
Gelmedin; yıldırımlar düştü hülyalarıma
Nasıl kıydın be zalim, masum rüyalarıma
Sana doğru her adım neden hep ölüm sunar
Seni her andığımda, renk solar, desen yanar
Hangi rüzgar sabırla böyle koşar ardından
Hangi el nakış nakış gergef dokur ardından
Susarsam, anlatır mı seni göklere tarih
Bensiz olur mu sabah, güler mi kara talih
Gelmedin; koptu zincir; parçalandı anılar
Sardı bütün ruhumu tükenmeyen ağrılar
Kalbimin pembe köşkü harâb oldu; gelmedin
Bahçesinde açan gül turâb oldu; gelmedin
Bil ki, kıyamet kopsa, bu ateş sönmeyecek
Heyhat!.. şâir mehtaba bir daha dönmeyecek
Sayfa 46 - Timaş yayınları
Yağmur
Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım
çölde Seni özleyen bir kuş da ben olsaydım dokunduğun küçük bir nakış da Ben olsaydım
Sana sırılsıklam Bir Bakışta Ben olsaydım uğrunda Koparılan bir baş da ben olsaydım Bahira'dan süzülen bir yaş da Ben olsaydım okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım senin için görülen bir Düş de ben olsaydım yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım sana hicret eden bir Kureyş de ben olsaydım damar damar seninle, hep seninle de dolsaydım
bâtılı yıkmak için kuşandığın kılıcın
Kabzasında bir dirhem Gümüş de ben olsaydım
Sayfa 23