Rüstem, İsfendiyar karşısında yalvarıp yakarmanın hiçbir işe yaramadığını görünce, yayını hazırladı, o ucunu üzüm şarabı içerisinde sakladığı Ilgın ağacı okunu yaya takıp gerdi ve başını ulu göklere çevirdi, şöyle dedi: "Ey tertemiz yaratıcı, ey güneşi yaratan; bilgiyi, gücü ve kudreti veren ve artıran Tanrı! Benim bu tertemiz duru ve arı canımı ve ruhumu biliyorsun! Gücümü, ruhumu ve
yeteneklerimin hepsini biliyorsun.