- Tanrı sana yardım edebilir.
- Tanrının yaptığı şey bu mu? Yardım mı ediyor? Söyleyin bana. Neden suçlular ellerini kollarını sallayarak gezerken, Tanrı bir hiç uğruna ölen arkadaşıma yardım etmedi? Pekala, tamam, bir defaya mahsus görmezden gelelim. Peki ya, onun adına ilan edilen sayısız savaşa ne demeli? Pekala, tamam, rastgele işlenmiş, anlamsız cinayetleri de geçelim, olur mu? Peki ya, onun yüzünden içinde boğulduğumuz ırkçı, cinsiyetçi korku çorbası ne olacak? Ben sadece İsa'dan da bahsetmiyorum. Bütün organize dinlerden bahsediyorum. Kontrolü ele geçirmek için oluşturulmuş ayrıcalıklı gruplardan. İnsanları, umut uyuşturucusuyla kandırmış bir uyuşturucu satıcısının takipçileri, bağımlılardan başka bir şey değil, sadece cehalet dopamini salgılamak için zırva iğnelerini isteyen müritler. Bağımlıları, ilahi düzen olmadığı gerçeğine inanmaktan korkuyor. Kudret olmadığı gerçeğine. Bütün dinlerin, bizi yönetmek isteyen şarlatanların bize hükmetmesini kolaylaştıran, vücuda yayılan ve bizi bölen zihinsel kurtlar olduğu gerçeğine. O şarlatanlara göre biz, kötü yazılmış bilimkurgu eserlerine para ödeyen fanatikleriz. Eğer ben kendi hayali arkadaşımı dinlemiyorsam ne bok yemeye sizinki dinleyeyim? İnsanlar ibadetlerini, mutluluğa kapı açan bir anahtar olarak görüyor ama işte sizi bu şekilde ele geçiriyor. Ben bile gerçeklikteki bu bozulmaya kanacak kadar deli değilim. Yani ... Tanrıya. O benim için yeterince iyi bir günah keçisi değil.
Mr. Robot