"Kin tutmayın
çünkü kin ruhun en büyük
yüküdür".
Sayfa 24 - İnkılap Kitabevi 7.Baskı
Gerekli güveni ve sevgiyi aileden almayan çocuk, bir şekilde kendini tehlikede hissediyor ve özgüveni zedelenmiş olarak büyüyor. Oysa sevgiyle büyüyen çocuklar öyle mi :Düşseler de, yara da alsalar, hepsinin hayatın bir adımı olduğunu biliyor, yeniden ayağa kalkabilecek cesareti kendilerinde bulabiliyorlar.
Sayfa 21 - İnkılap Kitabevi 7.Baskı
Anlamlı bir hayat yaşadıktan sonra ne kadar yaşadığımızın bir önemi yok. Bana kalırsa insan yaşamının temel gayesi de bu kadar basit. Gece uyurken dingin hissettirecek, sabah uyanırken direnç ve enerji verecek duyguyu yakalamak.
Sayfa 17 - İnkılap Kitabevi 7.Baskı
Beyazlamış tenim, korkudan değildi.
Ölüm beyazlığının habercisi olan bu soğukluk ve beyazlık, içimde ölen çiçeklerdendi.
Duygulardan,
Öne eğilmiş başımdan,
Kambur durmuş yüreğimdendi.
Ne çok hayaller doluydu insan oğlunun zihni.
Ne çok umut doluydu kalbi.
Sevgi dolu, sevinç dolu.
Bazen düşünüyorum, ne kazandım sevdaya dair şimdiye dek
Elimi uzattığım daldaki kiraz çiçeklerini severken, arkadan bir ses geldi.
"Hanımefendi! Onlar çiçek değil, koparamazsınız!"
Kırıldım..
O kadar mı câni görünüyordum?
Düşündüm..
Koparıyor gibi görünüyordum.
İnsan bir çizgi üzerinde olmalı ve orada kalmalı. Değişmesi gerekenler vardır, değişmemesi gerekenler vardır. İnsanın bir yere çakılı olması ve bir ana caddeye bakması gerekir. Namaz, işte o ana caddenin ta kendisidir. Yedisinde de yetmişinde de, gençken de yaşlıyken de o hâlet devam etmelidir.
