Seni bekleyeceğim benim deli kızım, ne kadar sürerse sürsün.
Ben hep siyahtım. Sen ise kalan bütün renklerim.
"Tu gul î ez bilbilê te me."
︎Sen gülsün ben bülbülüm.︎
"Tu Zîn'î ez Memê te me."
︎Sen Zin'sin ben senin Mem'in.︎
"Heta saxbim li dunyayê."
︎Ben yaşadıkça bu dünyada.︎
"Tu yaminî ez yê te me."
︎Sen benimsin ben senin.︎
Sana bakınca aklıma hep ne geliyor biliyor musun? Vatan... Bu kız var ya diyorum. Benim vatanım. Doğduğum evim. Yurdum. Sığınağım. Edirne'den Kars'a, karış karış toprağım. İzmir'in dağlarında açan en güzel çiçeğim, mavi mavi bakan Atatürk'üm... Neşe saçan cumhuriyetim... Ellerin parmakların, dudakların, gülüşün, bakışın, tenin, kokun, vatanımın binbir parçası. Kutsal, korunası, tapılası, uğruna ölünesi...
Yaralarım benim canımı yakmaz. Ama senin yaran beni paramparça eder.
"Değdi saçlarıma bahar küleği
Nazende sevdiğim yadıma düştü
Her erin bahtına bir güzel düşer
Sen de tek menim yadıma düştün
Nazende sevdiğim yadıma düştün"
*Figen Genç-Nazende Sevgilim*
Gerçek değildi. Karşımda duran şey, her neyse ya da her kimse gerçek değildi. Gerçek olması imkansızdı. Kalbim bedenimi yakan hissin getirisiyle göğsümü yarmak istercesine çarparken, oturduğum soğuk zemin bile beni kendime getiremiyordu. Nefesim düzensizdi. Hatta nefes aldığımdan emin bile değildim. Titriyor olduğumu biliyordum sadece. Toprağın karıştığı kırık betona yaslı ellerim tir tir titriyordu. Gördüğüm şey ise daha önce eşi ve benzerine hiç rastlamadığım bir şeydi. Bu da tüylerimi ürpertmeye yetiyordu. Işıl ışıl parlayan kahverengi irisleri kısık gözlerinin altından doğruca gözlerime bakıyordu. Ve Tanrım, o bakışları en az kelebekler kadar narindi. İki küçük iris sanki bedenime yaşama hevesi ve dünyadaki tüm mutluluğu yerleştiriyordu. Gözlerine baktıkça yakıcı bir titreme sarıyordu iliklerimi. Ve bu gerçek anlamda bir yanmaydı. Kalbim bile yanıyor gibi hissediyordum. Bu yüzden gözlerinde tutamıyordum gözlerimi. Resmen onun bakışlarında kaçmak adına zihnime isyan ediyorlardı...
"Papatya gibisin beyaz ve ince,
Eziliyor ruhum seni görünce,
İsmin dudaklarımı yakıyor neden,
Nedir bu çektiğim senin elinden,
Yalvarırım sana gel üzme beni,
İnan bana çok seviyorum seni,
Gel kollarıma artık bekliyorum,
Papatyam seni özlüyorum,
Neden sanki öyle dudak büküyorsun,
Yoksa açık söyle hiç mi sevmiyorsun,
Sana soruyum neden susuyorsun,
Bana bu sevgiyi çok mu görüyorsun,
Bilsem söyler miydim gizli hislerimi,
Keşke görmeseydim gülen gözlerini,
Biliyorum fakat sende seviyorsun,
Anladım çapkınca naz ediyorsun."
*Tanju Okan-Papatya Gibisin Beyaz ve İnce*