İnsan Korkusu
İnsan denen canlıdan bu kadar korkacağımı hiç tahmin etmezdim. Tek başına bir adam yahut 4-5 kişi tabanca çeker, bıçak çeker, her türlü kötülüğü yapabilir. Böyle şeyleri zihnimde canlandırabilirim, dehşete düşerim ama şaşırmam. Binlerce insanı tek bir vücut halinde hareket ederken ilk kez görüyordum. En vahşi hayvanlarda bile böyle korkunç kin, böyle şuursuz hırs yoktur .
Sayfa 279 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Sözün bittiği yerde büyük bir sessizlik başlar.
Sayfa 200Kitabı okuyor
Sevgili, sevenin kendisinden başka her şeyden vazgeçmiş görmek istermiş.
Sayfa 197Kitabı okuyor
Bedenin en ağırını hep canlarımızla biz ödemedik mi? Kâh dağlarda, kâh ovalarda, kâh da çöllerde. Bayrağımız altında, bu şehit kanı düşen her yerde biz ödemedik mi? Gene öderiz!
Sayfa 153Kitabı okuyor
Tarih kolayı değil, zoru başaranları anlatmıştır. Destanlar kolay imkânlı şartlar altında yazılmaz.
Sayfa 138Kitabı okuyor
En önemli silahımız, topumuz ve tüfeğimiz değildir. En önemli silahımız, birlik ve beraberliğimizdir. Bir olursak kuvvetli oluruz.
Sayfa 135Kitabı okuyor
Bizi buradan kimse çıkaramaz. İsterse yiyeceğimiz olmasın. Bu milletin ataları, gazileri, Balkan Savaşı'nda kavak ağaçlarının kabuklarını yediler. Edirne halkı süpürge tohumundan ekmek yapıp karnını doyurdu. Gerekirse, biz de hurma ağaçlarının çekirdeklerini ve dallarını yemeye hazırız.
Sayfa 134Kitabı okuyor
Haberler, umudu daima canlı tutardı acı da olsa..
Memleketten haber geldiğinde, bir küçük hediye, bir çift çorap, bir tabaka tütün ile askerin sevinci katmerlenirdi daima.
Memleketi hatırlatan her şey bu öksüz sevince katkı demekti...
Sayfa 129Kitabı okuyor
"Orada Osmanlı sancağı kıyamete kadar dalgalanacak ve gerekirse bunun için herkes ölecektir!"
"Ölmek burada en kolay şey… Bizler, zor olanı seçeceğiz. Yani yaşamayı, ne olursa olsun buraları savunmak için hayatta kalmayı düşüneceğiz... Ölümü mümkün olduğu kadar geç kucaklamalıyız. Elbette sancağımız, kanlarımız ve canlarımız sayesinde dalgalanacaksa, canımızın telaşını düşmeyiz. Düşmeyeceğiz de...
Sayfa 118Kitabı okuyor
Kahramanlık vazifenin bittiği, ölümün göze alınarak çalışmaya devam edildiği yerde başlar.
Sayfa 116Kitabı okuyor
Git söyle ecel; beklemesinler bizi evde...
Sayfa 95Kitabı okuyor
Büyük ya da küçük, zengin ya da fakir, akıllı ya da aptal, her insanın içinde iyi ve kötü ile ilgili bir olgu vardır. Bu yüzden kalbini aç ve kendini yokla. Kendini tanı! O zaman doğru olanı yapacaksın.
Sayfa 71Kitabı okuyor
Hayatta iken bu sıcağa tahammül etmekte zorlanan vatanın gençleri... Ana kuzuları.. Mehmetçikler... Şimdi de güneşin kavurduğu kumların altında ebedi uykunuzu uyumaktasınız. Bir serviniz olsun isterdim. O, size vatanı, İstanbul'u, Anadolu'yu yansıtırdı. Ya da bir çınar olsun isterdim başınızda. Ulu bir çınar. Devlet-i Osmaniye gibi. Onun yaprakları rüzgârda hışırdasın isterdim. Güller bitsin isterdim. Mezarlarınızın üzerinde bir iki yabani diken değil, rengârenk sümbüller, çiğdemler bitsin isterdim. Mor zambaklar, kırmızı laleler... Çiçeklenen hayatınızın solduğu bittiği yerde, bu uzak köşede çiçekler içinde kalın isterdim...
Sayfa 86Kitabı okuyor