t
Tuğra
0 üyeTakip
Arabalar, güzel kadınlar, çiftler, aileler, yalnızlar, zabitler, asayiş memurları... satıcılar... kimi eğlenmeye, kimi çalışmaya, kimi istirahat etmeye gidiyordu. Fakat hepsi benim kendi kendime müstağni olduğumu farz ettiğim şeye, paraya, menfaate koşuyorlardı. Bu şüphesizdi!
...
Yalnız ben! Zavallı mariz, onun için, para ve menfaat için yaşamıyordum.
Sayfa 137 - Yapı Kredi Yayınları
Artık ne mesut ve ne de meyus idim. Günde on iki saat çalışarak temin-i hayat ve maişete bir mecburiyetim olmadığı gibi, meşru ve gayr-i meşru bir surette zengin olmak ihtimalim de yoktu.
Sayfa 136 - Yapı Kredi Yayınları