Zor kullanır aka kara deirir
Kurbağaya kuş tutturur bu düzen
Namussuza ballı kaymak yedirir
Namusluya taş yutturur bu düzen
ABDURRAHİM KARAKOÇ
Müzelik Şiir - Akıl Karaya Vurdu Şiiri -
Yürüyen heykellerle aynı müzedeyim ben
Konuşan mumyalara kimden söz edeyim ben
Fikren işkencedeyim, ruhen cezadayım ben
Korkaklığın sükûtu kol geziyor her yerde
Sanki tek başımayım, tek kişilik mahşerde
Putların gölgesinde dans eder akbabalar
Söz sokakta dolaşır, öz zindanda çabalar
Atılan ucuz safra selâmlar, merhabalar
En temiz topraklara gül
Kalmışım ara yerde
Tozdayım dumandayım
Kirli bir mekândayım
İğrenç bir zamandayım...
Ömür boyu yanlız kalmayı isteyebilecek kadar çok incindim...
Rahmetle duayla özlemle
Mihriban!
Önce naz sonra söz ve sonra hile
Sevilen seveni düşürür dile
Seneler asırlar değişse bile
Eski töre bozulmuyor Mihriban! 
Abdurrahim Karakoç
Dosta Doğru
Beynim fırın, bağrım tandır
Yanarım hayli zamandır
Sevgim bir yavru ceylandır
Çeker gider dosta doğru
Kan Yazısı
Bir bozkurt yüreği yaralı, yarım;
Ve kandan bir yazı "ölsem de hürüm"
Haritada Türkistan, Kerkük, Kırım
Hasret durağında TURAN yazısı.
Ya Rab her zaman sen bizi bizden koru
Doymayan, durmayan nefsimizden koru
Düşman vereceksen namuslusundan ver
Edepsiz, akılsız ve dinsizden koru.
Sayfa 47 - Kadim YayınlarıKitabı okudu
Nerdesin ey akıl zindanda mısın?
Kapısı kilitli bir handa mısın?
Bekletme, bekletme çık da gel gayrı.
Küstün mü bana isyanda mısın?
Sayfa 38 - Kadim YayınlarıKitabı okudu