Fakat, mesele bu değildi; mesele, bir şeyleri, sıcak bir çorbanın kokusunu duyar gibi hissedebilmekti. Bense bunu hiç becerememiştim. Ne tabiatı, ne insanları, ne de olup bitenleri hiç sevmemiştim; kendimi bile, kendi yaptıklarımı bile.
Sayfa 61 - İletişim Yayınları
(Günlük tutmalıyım; hiç olmazsa düşüncelerimin gelişimini ya da çöküşünü izlemeliyim.)
Sayfa 61 - İletişim Yayınları
Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır, dedim kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı.
Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.
Şimdi onu nasıl inandırabilirim bütün bu süreyi onunla birlikte yaşadığıma? Onu unutmuş gibi yaşarken onu düşündüğüme? Anlamaz, görünüşe kapılır, anlamaz.
Ölümü bekliyorum. Bu arada vaktimi boş geçirmemek için, okuyorum.
Büyük bir fırtınaya tutulmuştum. Evet, yabancılarla dolu, bana yabancı olanlarla dolu, uçsuz bucaksız bir denizin ortasında yalnız başıma kalmıştım.
Sayfa 55 - İletişim Yayınları
Bundan sonra her şey bana nasıl geliyorsa öyleydi. Yüksek sesle de düşünürdüm; istediğim kadar korkar, istediğim kadar ölürdüm.
Sayfa 53 - İletişim Yayınları
( Ne düşüncelerimin, ne de gülümsemelerimin hızına yetişemiyordum artık.)
Sayfa 52 - İletişim Yayınları
Demek ki dünya, kötü piyangolarla dolu, dedim.
Sayfa 52 - İletişim Yayınları