her seferinde solan çiçeğin yerine, solacak yeni bir çiçek koydum.
bazen gidecek hiçbir yerim olmuyor benim, bir korkuluk gibi dikilip duruyorum insanların ortasında.
“İnsan görmeyi zamanla öğrenir; biz de zamanla öğrendik.”
Sayfa 37
“.. Oysa ben daha aşkın yere mi yoksa göğe mi ait olduğunu anlayamadan mağlup oldum ona.”
Sayfa 103
En iyisi, vakitlerin kaderine teslim olmak.
Sayfa 11 - Dergâh yayınları
“Hâlâ kederli ve şaşkınız bir yaprağa dokunurken.”
Sayfa 108
Güneş ruhumda kimi arıyor
Bir kuşun kanadını taşıyacak gücüm bile yok bugün. Öyleyse hayat niye inatla, boş bulduğu tek yer benmişim gibi, gelip ruhuma kuruluyor?
Sayfa 99 - DergahKitabı okudu